O AIKIDO

Aikido jest japońską sztuką walki, która została stworzona przez przez Morihei Ueshibę pod koniec dziewiętnastego i na początku dwudziestego wieku. Kluczowymi elementami aikido są rzuty, dźwignie i unieruchomienia, a także uniki oraz pady. Aikido to również elementy walki bronią białą. Podczas treningów wykorzystuje się prosty drewniany kij jō, drewniany miecz bokken oraz drewniany nóż tantō.

Przede wszystkim jednak Aikido jest sztuką defensywną, która uczy nas, jak wykorzystać siłę przeciwnika przeciwko niemu. Co jednak ważne, u podstaw aikido leży filozofia, według której atakującego należy obezwładnić bez robienia mu krzywdy. Kluczowymi elementami Aikido jest więc doskonalenie zarówno umiejętności fizycznych, jak i równowagi duchowej. Zresztą, poniekąd oddaje to nawet nazwa tej sztuki walki: ai to połączenie, zjednoczenie lub harmonia, ki to energia duchowa, zaś do możemy przełożyć jako drogę, metodę lub sposób nauczania. Niektórzy więc tłumaczą nazwę tej sztuki walki jako drogę harmonii duchowej lub drogę harmonii ciała i umysłu.

Aikido, jak większość sztuk walk, cechuje się zachowaniem hierarchii jego adeptów. Ta jednak jest w swym ogólnym zarysie uproszczona: ćwiczący generalnie dzielą się na kyu, czyli uczniów noszących białe pasy, oraz na dan – czyli mistrzów, którym przysługują czarne pasy oraz tzw. hakamy, czyli charakterystyczne czarne spodnie.